vakantie weer voorbij

Vorige week hadden Laurie en Jaron vakantie, en aangezien dat ik niet echt veel zin had om iets te ondernemen vond ik dat de kinderen dat wel verdiend hadden. De afgelopen twee jaar hebben ook zij veel moeten inleveren en hebben ook veel dingen moeten laten omdat we veel in het ziekenhuis bivakkeerden.Niet alleen Thijn had kanker, ons hele gezin had er dag en nacht mee te maken. Ook afspraken en uitjes werden soms op het laatste moment toch nog afgeblazen omdat Thijn weer onverwachts naar het ziekenhuis moest of dat hij zich gewoon niet lekker voelde of toch te veel pijn had. Laurie en Jaron zeiden er nóóit wat van, en vaak moest er ineens nog een oppasadres geregeld worden.

Dus deze vakantie even de aandacht aan hun, met Laurie naar de primark, samen met de kinderen wezen zwemmen bij de Scheg in Deventer en verder gewoon fijn samen zijn! We hebben het best wel gezellig gehad alhoewel het ook ontzettend veel pijn deed omdat je weet dat Thijn ook altijd zo graag bij de Scheg wilde zwemmen, maar dit helaas iedere keer weer geannuleerd moest worden. Ik weet nog dat de kinderarts tegen mij zei dat we ons niet schuldig hoeven te voelen als we weer wat leuks gingen doen zonder Thijn. En natuurlijk, dat weet ik ook wel en ik zou hetzelfde tegen iemand anders zeggen, maar verstand en gevoel zijn toch wel twee heel verschillende dingen, want ik heb me ontzettend schuldig gevoeld bij die verschillende uitjes!
En natuurlijk waren er ook de nodige logeerpartijtjes. Ook Thijn wou altijd zo graag logeren met zijn neven en de avond dat ze bij ons kwamen logeren zagen we op de dakkapel bij onze boerderij een mooie witte duif, de hele avond en nacht heeft hij daar gezeten ('s nachts ben ik er namelijk nog een keer uit geweest). En op het moment dat de kinderen 's morgens wakker waren vloog de duif weg. Voor mij was dat echt een teken dat Thijn er ook bij was en over hen waakten. Het gaf me die nacht ook gewoon zo'n innerlijke rust dat ik gewoon goed heb geslapen, dank je wel Thijn!

Dinsdag voor het eerst dat Thijn overleden is weer in het Deventer ziekenhuis geweest. En dat viel eerlijk gezegt niet mee. Voor die tijd dacht ik dat doe ik wel even, maar het roept toch veel herinneringen bij je op als je daar loopt. De lift waar Thijn altijd alleen mee naar boven wilde, ik moest dan lopen en dan kijken wie er het eerste boven was. Het restaurant waar ik vaak een kopje soep mee naar boven nam als Thijn opgenomen was en het stokbroodje met kruidenboter die je er dan bij kreeg was dan voor Thijn. De taxipoint waar we altijd moesten wachten toen we eenmaal met de taxi gingen, we gingen dan raden bij iedereen die het ziekenhuis binnen kwam of dat de taxichauffeur zou zijn. En vaak zei Thijn dan: "die loopt als een taxichauffeur, die komt ons vast ophalen". En zo kwamen er nog tal van herinneringen naar boven terwijl ik daar gewoon rondliep.
En ook al kwam ik er voor wat anders die dag, toch ook even richting de kinderafdeling gelopen. Hier nog een poosje een kinderarts gesproken die Thijn meestal had als onze eigen kinderarts afwezig was en Peter (verpleegkundige), waar Thijn altijd zo gek mee was (en omgekeerd)!

`*.¸.*´
¸.•´ ¸.•*¨)¸.•*¨)(¸.•´(¸.• (¸.•´¸¸.•¨¯`•.¸¸.♥   Liefs van ons