zaterdag 26 december 2015

Auto

Lieve Thijn,

Wat moet ik toch schrijven? Hoeveel ik je mis? Dat het houden van jou alleen maar meer wordt? Dat ik ontzettende heimwee naar je heb? Je bent niet zomaar even op vakantie, even voor een half jaartje weg, nee ik kan je nooit meer in je armen sluiten al bijna 3 jaar niet meer.

Je 11e verjaardag is weer in aantocht, heb er echt weer buikpijn van, een ontzettende rotdag: nieuwjaarsdag.... iedereen heeft zoveel goede voornemens en wensen die ze willen laten uitkomen. Mijn grootste wens komt nooit meer uit, wel wens ik dat het goed mag gaan met ons gezin, met mijn lieve kinderen Laurie en Jaron, dat ze goed in hun vel mogen zitten, dat ze vrienden en vriendinnen om zich heen mogen hebben, dat ze zich veilig voelen. Dat zijn dan van die kleine geluksmomentjes die je hoopt te ervaren op die momenten en ik kan alleen maar wensen dat we het aankomende jaar heel veel van die geluksmomentjes mogen ervaren als gezin.

Sinterklaas is weer voorbij en ook Kerstmis is weer bijna achter de rug. Maar het grootste gemis is vaak op de gewone dagen, maar ook op de zondagen, als ik alleen ben, als ik in de auto zit...
Sinds kort op zoek naar een andere auto, het is echt nodig, eigenlijk al wel een jaar eerder. Maar wat kon ik slecht afscheid nemen van mijn oude auto, zo moeilijk uit te leggen aan anderen vooral als je mijn auto ziet haha. Maar wat heb ik daar vele uren in doorgebracht samen met Thijn bij me voorin en wat hebben we samen veel gepraat en gezongen in de auto en dan voornamelijk liedjes van Racoon waar hij dan zijn eigen teksten op bedacht en natuurlijk de vele cd-tjes van Ernst en Bobbie. Meestal wilde hij dan de teksten van Bobbie zingen en dan was ik Ernst, het was maar goed dat anderen ons niet konden horen in de auto want om te zeggen dat het  nou zo mooi was....
Maar de laatste tijd heb ik er wel naar toe geleefd met de gedachten dat het nu toch wel echt tijd werd om de auto in te ruilen. En zal straks blij zijn als ik een andere auto heb.

Liefs Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron
Iedereen prettige feestdagen en voor degene die nog vrij hebben een fijne vakantie!


Dit prachtig stukje kunstwerk werd er voor de verjaardag van Thijn op zijn grafje gezet door alle klasgenootjes. Op vrijdagmiddag om 12.00 uur hadden zijn klasgenootjes kerstvakantie maar toch eerst met de hele groep naar Thijn.... en véle  ouders waren er ook bij. Zo blij met die verbondenheid, hij zal altijd deel uitmaken van de groep..... zo ook het berichtje dat we kregen dat een klasgenootje van Thijn een foto van Thijn in de kerstboom had hangen... zo lief!


donderdag 22 oktober 2015

Luchtballon

Van de zomer en in het najaar hebben we weer verschillende keren luchtballonnen over onze boerderij voorbij zien varen. Soms kijk ik er een poosje naar en dwalen je gedachten af naar de ochtend van 14 oktober 2011 toen we met ons hele gezin in de luchtballon zaten...
En toen ineens op een avond lande er een luchtballon achter ons huis maar op andermans grond en aangezien het gras aardig lang was en de meeste boeren dat dan liever niet hebben dat ze er landen vroegen ze of ze de ballon dan over het draad mochten zetten en ze bij ons in het weiland mochten landen en toen kon Ferdi natuurlijk geen nee zeggen. Ook bij ons was het gras aardig lang, maar als je een zoon hebt die Thijn heet en die zo idolaat is van luchtballonnen dan kun je het niet over je hart verkrijgen om dit te weigeren. Tenslotte kregen we ook nog 1 vrijkaartje mee.
En een aantal weken later opnieuw een ballon bij ons in het land, op dezelfde plek als we 4 jaar geleden zijn opgestegen met ons gezin. Thijn.... iedere luchtballon is met jou verbonden en wat hebben we vaak wedstrijdjes gedaan wie de meeste luchtballonnen zagen, vaak kon je ook wel een beetje doorslaan, want ik weet nog toen we van de mibg-therapie uit Rotterdam weer kwamen dat we ook veel luchtballonnen zagen, maar in de 30 was wel een beetje overdreven, hoe vaak je ook wel niet iedere keer dezelfde ballon telde. Maar wat maakte het uit, in jou belevingswereld zag je er wel 35!

Ook voor de verjaardag van Laurie en Ferdie in oktober hebben we een wensballon in de lucht gelaten. Ik weet nog dat we met Thijn zijn zevende verjaardag ook een wensballon in de lucht lieten die hij op zijn verjaardag had gekregen. Allemaal waren we erbij en toen de ballon in de lucht ging vroeg ik aan Thijn: Nou wat heb je gewenst? Dat zeg ik natuurlijk niet zei Thijn want dan komt de wens niet uit. En hij vertelde het ook echt niet. Ik kon wel raden wat hij wenste want regelmatig als het wat minder ging vroeg hij: wanneer wordt ik nou beter mama? Een wensballon..... kon hij maar alle wensen in vervulling laten gaan....

Liefs fam Blom


maandag 31 augustus 2015

Kos

Anders had Thijn al weer in groep 7 gezeten...... Ik kan me er geen voorstelling van geven groep 7....
Vaak zie ik de vriendjes van Thijn samen spelen, kwajongensstreken uithalen, zou Thijn anders ook nog bij dat groepje gezeten hebben of zou hij andere vriendjes hebben gehad. Sommige jongens waren een voorbeeld voor hem, hij wilde zo graag net als hun de dingen doen die hij eigenlijk niet kon op dat moment. Het is voor hem en ons fijn geweest dat hij niet op zijn mondje was gevallen, hij durfde zich er wel mee te bemoeien en verlegen was hij al helemaal niet. Hierdoor was hij ook een allemansvriendje geworden en gelukkig bleef hij ook altijd afspreken met vriendjes in zijn ziekte periode.

2012 De laatste vakantie van Thijn
lekker zwemmen op camping de
Molenhoek in Reutum en lekker dwalen
 in het maildoolhof.
In juli zijn we met ons gezin een weekje naar Kos geweest in
Griekenland. In deze vakantie was ik ook jarig. Het derde jaar opeenvolgend sinds dat Thijn niet meer in ons midden is, dat we op vakantie zijn als ik jarig ben. Het is niet bewust dat ik dan de vakantie plan, maar vindt het toch wel een fijne afleiding dat ik dan niet thuis ben.
Toch merk ik ook dat de vakanties veranderen in de laatste drie jaar. Het eerste jaar wist je niet precies wat je te wachten stond en vond ik de dagen soms een verschrikking, het tweede jaar kon ik er al iets beter mee omgaan, maar het thuiskomen bleef het moeilijkst. En nu het derde jaar weet je een beetje wat er zal komen, wat je te wachten staat. Vindt het nog altijd moeilijk als ik een gezinssamenstelling zie  met 3 kinderen, de samenstelling
 zoals die bij ons ook wezenlijk zou moeten zijn: met 3 kinderen op een terrasje zitten, met 3 kinderen naar het strand en drie kinderen 's morgens wakker maken.
Voor een ander is dat moeilijk voor te stellen, maar bij je zelf zit het continu in je gedachten, ja ook na 2 en een half jaar. Dit kun je niet
loslaten en dit wil je niet loslaten, het doet nu eenmaal pijn wanneer je iemand die je voor altijd in je hart hebt gesloten, niet meer in je armen kunt sluiten!
En dan krijg je in de vakantieperiode ook weer lieve kaartjes en berichtjes van mensen die schrijven dat ze Thijn nog lang niet zijn vergeten. En als ik dan weer zo'n moeilijke dag heb dan pak ik zo'n kaartje of lees ik het berichtje weer opnieuw en weet dan dat hij in vele harten voortleeft.


2010 De laatste vakantie voordat Thijn
ziek werd
Nog heerlijk onbezorgd genieten in Turkije
 Ik ben in de vakantie ook weer verder geweest om foto's in te plakken en fotoboeken te maken. Het is dan erg opvallend dat sommige gebeurtenissen voor dat Thijn ziek werd ik niet meer goed kan herinneren, maar ook heeft mijn geheugen schade opgelopen na het overlijden van Thijn. Terwijl in de periode dat Thijn ziek was ik vaak alles nog haarscherp kan vertellen, al je zintuigen stonden toen ook continu op scherp, niets ontging je en altijd was je alert dat er niet iets mis ging.

Lieve groet Ferdi en Jorita

zaterdag 20 juni 2015

Prinses Maxima Centrum

Vanaf maart ben ik vrijwilligerswerk gaan doen vanuit de vokk (vereniging voor ouders kinderen met kanker) in het Prinses Maxima Centrum (kinderoncologisch centrum in Utrecht). We starten eerst op een afdeling in het Wilhelmina kinderziekenhuis in Utrecht en zo gauw als het mogelijk is stappen we over naar het nieuw te bouwen Princes Maxima Centrum. We zijn met een groep van 11 vrijwilligers die volgens een schema ingepland worden. 4 trainingen hebben we moeten volgen en
ik hoop dat ik nu mijn ervaringen kan overdragen aan andere ouders om zo een steentje bij te kunnen dragen in de roller costing waar je als ouder in zit. Een tijd vol onzekerheid waarin je dierbaarste bezit de hoofdrol speelt.
Vond het in het begin erg spannend maar had er ook veel zin in en merk dat ik er zelf ook energie van krijg.

In maart heeft ook weer de spinningmarathon plaats gevonden in Vlaardingen, Dit jaar ben ik er ook bij geweest maar dan om verschillende mensen aan te moedigen. José zich weer goed ingezet en samen met onze dappere kanjer op haar rug heeft ze gefietst voor alle kinderen die nog aan het vechten zijn tegen neuroblastoom, die de oneerlijke strijd hebben verloren en natuurlijk ook voor alle kinderen  die nu schoon zijn en ook voor altijd schoon mogen blijven. Binnen 6 dagen na de inschrijving waren alle 200 fietsen al bezet en het resultaat:€ 102.394,17!!
Ook hebben anderen zich goed ingezet met Thijn en andere overleden kinderen in gedachten. Thijn zijn ziekenhuisgenootje Jesse heeft de toer de Dellen gefietst (evenement om geld op te halen voor Kika) met alle namen uit zijn ziekenhuis tijd die de strijd niet hebben mogen winnen op zijn shirt. En ook heeft een groep de Stellvia Challenge gefietst en gewandeld in Italië, zij hebben als goede doelen de clini clowns, stichting Pim en stichting Jayden (stichting die vecht tegen neuroblastoom kinderkanker). Ook hier prijkte een mooie foto van Thijn op de racefiets.


Ook zijn we weer met een aantal ouders uit onze M2 tijd in het umcg weer bij elkaar geweest. Wat verlang je dan weer terug naar die tijd. Dat is soms moeilijk voor te stellen maar in die periode had je je kind nog, ook al was het soms loodzwaar en ook veel verdrietige momenten gekend maar het is niets vergeleken met de fase waar je nu in zit. Je kunt niet meer vechten voor je kind, je kunt er geen energie meer insteken.... het rouwproces waar je nu in zit kost zó veel meer energie....Je wist dat thuis alles goed geregeld was dus alle tijd kon je aan je kind besteden en vervelen deed je je daar nooit. De hele dag door liepen de verpleegkundigen, dokters, oncologen, diëtisten enz bij je binnen. Dan had je nog iedere dag school, conny de poppenspeelster, de cliniclowns, umcg-tv, de bibliotheek/videotheek die langs kwamen enz. Dan heb je nog de zorg voor je kind wat je het liefst allemaal zelf doet, boodschappen halen, eten klaarmaken, contact met andere ouders. En het allerbelangrijkste was altijd dat Thijn comfortabel was dat hij zo min mogelijk door had wat er allemaal in zijn lijfje afspeelde en wat hebben we dan ook veel spelletjes gespeeld met Thijn, samen huiswerk maken voor school in het ziekenhuisbed, filmpjes kijken enz.

Wat ik ook zo bijzonder vindt is dat nu al 5 kinderen een werkstuk gemaakt hebben op school over kinderkanker / neuroblastoom / kanjerketting dit allemaal n.a.v de ziekteperiode van Thijn. Hieruit blijkt maar weer dat het allemaal nog steeds erg leeft onder de mensen die Thijn goed gekend hebben.
Ook de kinderen van Thijn zijn klas hebben een mooie geranium bij Thijn zijn plekje neergezet. Alle leerlingen hadden een stekje gekregen die zij thuis moesten verzorgen. Thijn zijn vriendje had van zijn klas de tweede prijs gewonnen en als eerbetoon hebben ze deze allen samen bij Thijn neergezet. Zo trots op hun en wat zal Thijn er blij mee zijn.

Liefs van ons allen


dinsdag 31 maart 2015

Alweer meer dan twee jaar geleden....


Rond Thijn zijn sterfdatum (29-01) en de datum dat we te horen kregen dat Thijn kanker had (28-02) maak je soms automatisch een soort balans op van wat hij allemaal heeft meegemaakt in de jaren dat hij ziek was. In het tweede jaar na zijn overlijden ben ik hier ook veel meer mee bezig geweest. In het eerste jaar was het nog één grote warboel in mijn hoofd, in het tweede jaar heb ik de meeste dingen weer opgepakt en is er weer een bepaald ritme in mijn leven gekomen, maar hierdoor had ik wel weer meer tijd om overal dieper over na te denken van wat hij allemaal heeft meegemaakt en dat was soms best confronterend. 
Ook de kanjerketting die bij ons aan de kast hangt herinnerd ons er altijd aan; en wat was hij er ook trots op, zoveel kralen.... 

Ook denk je nog vaak hoe het met bepaalde kinderen gaat. Met veel ouders heb ik nog contact, maar sommigen heb je nooit weer gezien of gesproken. Hoe zou het gaan met dat jochie met die blonde krulletjes die zijn eerste nacht bij Thijn op de kamer sliep, hoe zou het gaan met het meisje wat altijd met haar moeder in de rolstoel rondjes over de afdeling reed, hoe zou het gaan met het kindje waarvan de vader altijd stiekem je bed inpikte (want dat gebeurde ook op de afdeling, had ik er een briefje opgelegd dat het bed van mij was en ´s avonds was het bed toch weg), hoe zou het gaan met het jongetje dat zo ziek naast Thijn op de ic lag en nooit geen ouder bij in de buurt was te bekennen.
Of met het kindje toen de bewaking er bij aan te pas moest komen omdat ouder en arts het totaal niet eens werden.
Vaak spoken deze gebeurtenissen en mensen door je heen.... Veel meegemaakt, maar als je dan eenmaal weer thuis was werd dit alles naar de achtergrond gedrukt.
En toch had ik deze periode voor geen goud willen missen, heb ook zo´n enorme band hierdoor met Thijn opgebouwd. Hij hoefde me maar aan te kijken en ik wist wat hij bedoelde, de blik in zijn ogen zeiden vaak genoeg, alleen de afloop had niet zo moeten zijn....
Lieve Thijn, we hebben maar 8 jaar van jou mogen genieten, maar we zijn zo blij dat we die 8 jaar jou in ons midden hebben mogen hebben. Je was vaak de spil binnen ons gezin met je schaterende lach, je mooie gezichtje, sprekende ogen en je blonde haren.
Bedankt voor 8 geweldige jaren!


Zelf zijn we 29 januari met ons gezin een dagje weggeweest ter nagedachtenis aan Thijn.... en dat was fijn, even met ons viertjes weg! Ik bedoel vijfjes want het heeft bijna de hele dag bij ons zachtjes gesneeuwd en dat is voor mij toch het teken dat Thijn er echt bij was deze dag.
En toen we weer thuis kwamen eerst weer even naar Thijn toe en we konden zien dat Thijn weer veel bezoek had gehad en ook thuis lagen tal van kaartjes, vele berichtjes op fb en persoonlijke berichtjes. Bedankt allen hiervoor.

Liefs Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron

woensdag 7 januari 2015

Onze tiener


Lieve Thijn 1 januari zou je tien jaar zijn geworden, dan hadden we 3 tieners in huis. Een van 14, 12 en 10! Ik hoop dat je daarboven een knalfeest hebt gegeven met ontzettend veel spetterend vuurwerk. Hier in Haarle hebben we in ieder geval wel veel vuurwerk voor je afgestoken 's nachts na 24.00 uur en ook overdag en we hopen dat je er van genoten hebt.
Overdag hebben we de hele dag door visite gehad en dat was een fijne afleiding, ook al was het een enorm dubbel gevoel. Verjaardag vieren terwijl hij er zelf niet meer is, slagroomsoesjes en oliebollen eten terwijl hij dat zelf altijd zo ontzettend lekker vond, vuurwerk die dag afsteken terwijl je weet dat hij er de leeftijd ook voor had en het geweldig gevonden zou hebben.
Toch merk je dat je op zo´n dag het liefste ook over Thijn praat, het is zijn geboortedag, maar dan merk je ook dat veel mensen dat toch ook moeilijk vinden. Een aantal mensen "feliciteerden" mij ook met de geboortedag van Thijn, Ik merkte dat ik het fijner vind om op 1 januari aangesproken te worden met Thijn zijn geboortedag dan met: nog de beste wensen, ook al wensen ze je dat natuurlijk wel graag, maar op de dag zelf is het toch voornamelijk Thijn zijn geboortedag voor ons.

Twee jaar geleden heeft Jaron overdag nog vuurwerk voor Thijn afgestoken, het hoog/laag bed hadden we helemaal bij de tuindeuren gezet zodat hij het ook goed kon zien en omdat hij toen zelf geen vuurwerk kon afsteken wilde hij graag van zijn verjaardagsgeld een laserpen kopen zodat hij allemaal figuurtjes kon schijnen als het donker was. Maar hij kon niet kiezen welke hij het mooiste vond; mag ik ze alle twee mama, ik vind ze zo mooi! En waarom ook niet, waarom het geld bewaren... ook al had hij er maar één dag plezier van gehad, dan was het me al wel waard geweest. Want toen de postbode eindelijk kwam moest je zijn ogen eens zien, zo blij was hij er mee!

Jaron heeft namens Thijn getrakteerd in groep 6 op een zakje chips, want zegt Jaron dat zou Thijn ook gewild hebben, gewoon een zakje chips!
Verder willen we iedereen bedanken voor de lieve berichtjes, kaartjes, bezoekjes en de mooie bloemstukjes bij Thijn zelf. Super, doet ons enorm goed (en het molentje bleef maar draaien iedere keer als we er waren)!
Ook van onze kinderarts uit Deventer kregen we als één van de eersten rond middernacht een berichtje, wat een ontzettende lieve en betrokken arts. Zoveel aan haar te danken gehad, vooral in het tweede jaar dat Thijn ziek was en helemaal in de laatste weken voor Thijn zijn overlijden. Niets was haar te veel, dag en nacht bereikbaar iedere dag contact en als iets niet lukte met de gespecialiseerde thuiszorg dan kwam zij gewoon zelf bij ons thuis, gewoon een superarts!

Liefs van Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron