Bezoekje DZ

Thijn zijn eerste nachtje in het DZ (21-03-2011)

Vorige week heb ik n.a.v. een mailtje een gesprek gehad met Thijn zijn lievelingszuster van het Deventer Ziekenhuis. Zij was ook het vaste aanspreekpunt als het om Thijn ging.
Vanaf het moment van de diagnose was ze er al voor Thijn.
Op 27 februari 2011 werden we vanaf de huisartsenpost in Raalte doorgestuurd naar het DZ. Na twee dagen van onderzoeken kwam de kinderarts (eerder dan we verwacht hadden) samen met de verpleegkundige op 28 februari het kamertje van Thijn binnen met een erg bedrukt gezicht. Het was niet goed, het was helemaal niet goed. Ferdi moest gebeld worden zodat ze haar verhaal aan ons beiden tegelijk kon vertellen. Op dat moment was ik daar niet toe in staat en belde de lieve zuster van Thijn Ferdi op om te komen. Ze was ook bij dat gesprek aanwezig en vanaf die tijd heeft ze samen met een broeder altijd een speciaal plekje gehouden bij ons.
Het was erg fijn om weer met haar te praten over Thijn, vooral omdat ze Thijn in zijn goede momenten heeft verpleegt en ook toen het minder goed ging.


DZ 24-01-2012

DZ 24-01-2011-2

En als je daar dan weer over de kinderafdeling loopt, voelt het toch nog een beetje als "thuiskomen". We kwamen er op het laatst ook zo regelmatig, je kent er iedereen en soms werd je daarom wel eens extra verwent en kreeg je een maaltijd aangeboden terwijl je er niet opgenomen was (een mooi stukje verbondenheid).
Op de terugweg kon ik één van de vele uitrijkaartjes van het ziekenhuis gebruiken die nog steeds voor in de auto bij mij lagen en die ik altijd met enige regelmaat moest halen omdat we haast een vast abbonnement hadden de laatste periode naar de kinderafdeling.

Vorige week ook met een 14 tal "neuroblastoom-ouders" afgereisd richting Cuijk. Daar heetten we Lena en Jack Chansing van harte welkom. Lena woont in Amerika en helpt daar als makelaar mensen aan een woning die voor een behandelingen naar het CHOP (kinderziekenhuis in Philadelphia) moeten. Ook voor ons heeft ze twee jaar geleden ontzettend veel gedaan en ontzettend veel vragen voor ons beantwoord. Alleen jammer dat we haar nooit in levende lijve hebben ontmoet daar.
En nu ze voor drie dagen in Nederland was, was het een mooie gelegenheid om kennis met haar te maken en haar te bedanken voor alles wat ze toentertijd voor ons heeft gedaan.
Alle "neuroblastoom-ouders" heeft ze uitgenodigd bij wie ze betrokken is geweest en we hebben met z'n allen er een bijzondere ontmoeting van weten te maken.
Lotgenoten, liever niet gehad natuurlijk
maar toch blij dat ze er zijn
zoveel begrip zoveel herkenning
hetzelfde verdriet dezelfde pijn....

Afgelopen weekend een jaar geleden begon voor ons de ellende pas echt, Thijn kreeg meer pijn en al snel zaten we om de drie uur op pijnmedicatie. Gelukkig toen nog niet wetende wat we nu weten en in wat voor hel we terecht kwamen.
Constant waren onze gedachten bij een jaar geleden......


......Lieve Thijn, we houden van jou tot de maan en weer terug ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ Liefs van ons