.jpg)
De week erop hadden we een afspraak met de kinderarts, maar je ging zienderogen achteruit. Na 5 dagen toch weer naar de huisartsenpost en gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis.
Je denkt dan met een gezond mannetje het ziekenhuis binnen te komen en een dag later kom je letterlijk met een doodziek jongetje weer naar buiten.
En nu lieve Thijn, hoe gaat het met jou hierboven, wat zou ik je graag eens willen bellen, of eventjes met je spelen, je handje eventjes vastpakken, je knuffelen of met je fietsen. Hoe zou het zijn geweest als je helemaal niet ziek was geweest, je zou vast op voetbal hebben gezeten want dat wilde je maar al te graag. Soms beeld ik me dan in hoe je aan het voetballen bent met Jaron, jij schieten op doel en Jaron keepen. Jaron zou je vast heel veel geleerd hebben, maar het is een stukgeslagen droom toen we jou moesten laten gaan.
We zullen nooit te weten komen hoe je het gedaan zou hebben op school, maar in mijn hart weet ik het wel.... je was zo'n pienter jochie, zo bijdehand en zo sociaal, je had het vast super goed gedaan met heel veel vriendjes om je heen!
Lieve Thijn wat wordt je toch gemist....
Het was een mooie middag en weer veel lotgenoten gezien en gesproken.
Ook mochten we nog mee in een frisc, een supersnelle boot die ingezet wordt bij operaties op zee. Het supersnelle viel die middag volgens de kinderen wel mee en toen weer op weg naar huis na een fijne middag gehad te hebben. Onderweg natuurlijk nog even bij de mac aan.
Liefs van Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Laat hier je reactie achter.