dinsdag 30 juli 2013

Duinrell

Gisteren al weer een half jaar geleden dat we afscheid moesten nemen van onze lieve, dappere kanjer. Een half jaar, 26 weken, 183 dagen, 4392 uren. Wat missen we ons jochie en wat moeten we hem nog lang missen!!
Op vele manieren ondervinden we nog steeds dat Thijn bij vele mensen een diepe indruk heeft achter gelaten en aan ons denken.
Zo kregen we laatst een mooie knuffelbeer die een shirtje aanhad met een foto van Thijn er op zodat we hem zo vaak kunnen knuffelen als we maar willen, ook kregen we een boek over alle gebeurtenissen van het jaar 2012 omdat er in dat jaar veel langs ons heen is gegaan wat het nieuws betreft i.v.m. de vele ziekenhuisopnames en de zorgen rondom Thijn.

Verder ook vele presentjes van emotionele betekenis, zoals laatst een heel pakket van iemand van M2 met allemaal persoonlijke spulletjes er in......
....eigenlijk te veel om allemaal op te noemen, ook hulp in huis en om de boerderij wordt veel aangeboden of even een belletje of berichtje van ga je mee wandelen of winkelen of heb je zin in een bakkie koffie doet ons erg goed.
En ook krijgen we nog steeds kaartjes binnen, ook kaartjes met een boodschap voor Thijn die we uitdeelden bij de herdenkingsdienst worden nog steeds terug gestuurd.
Toch probeer je zelf ook de draad weer zo goed mogelijk op te pakken en probeer je een manier te vinden hoe je dit het beste kunt doen. Een bepaalde regelmaat in de week werkt toch wel goed, zo ga ik (Jorita) een paar keer in de week op vaste tijden sporten en ook dat ik weer aan het werk ben gegaan heeft voor mij goed uitgepakt en ben blij dat mij die kans is gegeven.
Maar nu in de vakantie van de kinderen valt het ritme toch wel weer weg en merk ik dat ik hierdoor ook wel weer eens twee stappen achteruit moet doen.

Vorige week zijn we een weekje naar Duinrell geweest met de familie Kogelman. En wat voelde dit dubbel.... zo vaak heeft Thijn gevraagd van: wanneer gaan we eens met hun op vakantie....
De kinderen hebben zich uitstekend vermaakt, veel gezwommen, naar het pretpark en tussendoor veel spelletjes doen, met name het pokeren was favoriet.
's Maandags was ik jarig en werd door de kinderen verrast met een overheerlijk ontbijtje op bed!! Maar echt de verjaardag "vieren" kun je niet meer, want wat valt er te "vieren" als één van je kostbaarste bezitten er niet meer is, maar vooral die dag "voelde" ik hem de hele dag bij mij in de buurt.
Ook zijn we op vakantie nog een dagje naar Madurodam geweest en hebben een aandenken gekocht voor Thijn om bij hem op het grafje te leggen en 's avonds weer een mooie wensballon in de lucht gelaten en hopen dat Thijn er ook van heeft genoten!
Ondanks alles hebben we best een mooie vakantie gehad met mooi weer, altijd lekker buiten eten maar die zware steen in je buik blijf je meedragen.
Ook ging er natuurlijk weer een foto van Thijn mee en omdat de kinderen samen naast ons één huisje hadden waar ze sliepen moest de foto halverwege de vakantie wel verhuizen naar het andere huisje want dat was wel zo eerlijk want Thijn hoort natuurlijk ook in het huisje van de kinderen.
En dan kom je weer thuis, het eerste wat je doet is naar Thijn toe en dan doe je weer letterlijk verschillende stappen terug.

Lieve groet Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron

 

2 opmerkingen:

  1. Chantal, mama van *Bo en Kess30 juli 2013 om 23:35

    Wat fijn dat er nog zoveel mensen zijn die laten weten dat ze nog vaak aan Thijn en aan jullie denken, dat geeft zeker veel steun. Heel herkenbaar allemaal, ook de moeilijke verjaardagen en het mannetje met de hamer bij thuiskomst na een fijne dag of vakantie. Op 7 aug. is het al drie jaar geleden dat we afscheid moesten nemen van *Bo. Zoals je beschrijft is het veel vallen en weer opstaan, een paar
    stappen vooruit en soms ook weer achteruit. Ik durf nu heel voorzichtig te zeggen dat het "beter" gaat, ik heb het gevoel dat we aan het opbouwen zijn. Ons nieuwe leven met z'n drietjes begint vorm te krijgen, we beginnen een weg te vinden en naast het verdriet en gemis is er nu ook weer ruimte om oprecht van dingen te genieten. Neemt niet weg dat we nog steeds dagen en momenten hebben dat het verdriet ons opeens weer onderuit haalt.
    Lieve groetjes van Chantal en misschien komen we elkaar weer eens ergens tegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een weekje eruit naar Duinrell, ondanks uiteraard het grote gemis van Thijn vind ik het fijn om te lezen dat jullie toch van deze vakantie konden genieten. En dat er zoveel mensen om jullie heen staan en aan jullie denken, heel mooi dat er zoveel steun wordt gegeven.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat hier je reactie achter.