Spookhuis

De klok tikt steeds maar verder en zaterdag 13 april deed Laurie het vormsel. Weer zo'n dag dat je nog eens extra met de neus op de feiten wordt gedrukt. Je mist iemand, je mist je lieve kleine mannetje. Het was een mooie dienst en nadien feest in huize Blom. Zelf ben je druk met de koffie, borrels en hapjes rond delen en wordt je genoeg afgeleid. En dan hoor je dat alle neefjes, buurkinderen en Laurie en Jaron spookhuisje gingen doen boven op de speelzolder, spookhuisje wat Thijn altijd zo leuk vond. Een buurmeisje zei ook, zullen we spookhuisje doen wat we ook altijd met Thijn deden? Ze hadden de grootste schik samen. En toen Jaron 's avonds laat in bed lag zei ik tegen hem dat ik het fijn vond dat hij zo'n leuke avond had gehad, maar mam zei hij, het was veel leuker geweest als Thijn er ook bij was geweest want hij vond spookhuisje spelen altijd zo leuk en hij zou dan zeker het hoogste woord hebben gehad. Tuurlijk lieve Jaron, we missen hem allemaal ontzettend en op sommige momenten wordt dat alleen maar versterkt.

Onbewust houd je nog steeds rekening met Thijn alsof hij nog lijfelijk aanwezig is.
Als je iets te hard praatte vond hij dat op het laatst erg vervelend en nog steeds als iemand hard praat vraag ik of het iets zachter kan. Ook wilde hij meestal de laatste maanden dat de deur tussen de kamer en keuken dicht ging en meestal zit de deur nu overdag nog steeds dicht. In de autoradio zit nog steeds een cdtje van Ernst en Bobbie en alhoewel Laurie en Jaron er niet meer van houden wordt hij nog vaak gedraaid en dan voornamelijk de favoriete liedjes van Thijn.
Als ik in het winkelcentrum liep kon ik nooit rustig lopen, altijd moest ik er voor zorgen dat ik niet te lang weg bleef, want anders belde Thijn mij op of ik al gauw thuis kwam en nu je eigenlijk alle tijd hebt kun je hier niet meer van genieten en wou je maar dat je weer gauw naar huis moest voor je kereltje. Of als Thijn er wel bij was en we in het winkelcentrum liepen met Thijn in de rolstoel meed ik altijd bewust de hobbeltegels omdat dat altijd zo stootte in de rolstoel voor Thijn en nu loop ik er nog steeds niet overheen. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Je houdt nog altijd rekening met hem.... en eigenlijk wil je dat ook omdat hij er nog gewoon bij hoort!

Als Thijn mij belde vond ik dat ook altijd fijn want ik heb een zelf gemaakt liedje van Thijn als ringtone. Hij wilde namelijk altijd liedjesschrijver worden en dus verzon hij zelfgemaakte liedjes.  Toen mijn mobiel in de wasmachine terecht was gekomen was ik het liedje kwijt, maar gelukkig hadden anderen hem ook nog bewaard, dus staat hij weer gewoon op mijn mobiel.

Zaterdag hebben we zijn bed uit de kamer weggehaald en deze staat nu weer op zijn eigen slaapkamertje boven. Het is weer even wennen want in die twee jaar heeft een groot gedeelte van de tijd daar een hoog/laag bed gestaan en vanaf dat Thijn overleden is lag Thijn in de kamer in zijn eigen bed van boven en dat bed stond er dus nog steeds.
Nu is er weer een lege plek in de kamer, maar toch maar geprobeert om het weer een beetje gezellig te maken in de kamer.

Liefs van Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron