zondag 17 maart 2013

Lowie van Gorp

Dinsdag naar een lezing geweest van Lowie van Gorp.
Tijdens deze lezing vertelde Lowie van Gorp over de ziekte en het uiteindelijke overlijden van zijn dochter Guusje op 10 jarige leeftijd. Een aangrijpend en indrukwekkend verhaal, ondersteund door foto’s op een groot scherm van Guusje en van zijn gezin. Hij vertelde over de weblog en tweets die hij over Guusje schreef en de positieve kracht die hem dat gegeven had. En hoe hij zich nu met Stichting KanjerGuusje inzet voor de ondersteuning van kinderen met kanker. Verder verteld hij ook over hoe andere mensen het beste met de situatie om kunnen gaan, van emotionele steun tot veel er over praten (en vergeet vooral niet de naam te noemen van onze kinderen want dat horen we graag, ook al gaat dit soms gepaart met tranen). En van herinneringen ophalen tot praktische hulp, want rouwen is hard werken waar je echt moe van kunt worden.
Sommige verhalen waren zo herkenbaar en leek het net of ik me zelf hoorde praten!

Donderdag had Jaron showtheater op school waarbij dan de ouders van die groep ook zijn uitgenodigd. Het is dan zo mooi om te zien hoeveel kinderen de witte polsbandjes dan nog dragen met de tekst "ik denk aan jou" er op, die ze kregen toen ze bij ons thuis afscheid van Thijn namen of de polsbandjes van de vokk met de tekst "kanjers met lef" die Thijn getrakteerd heeft in zijn klas toen hij 8 jaar werd.
En Jaron heeft samen met zijn klasgenootjes een ontzettende mooie voorstelling gegeven, het was een genot om er naar te kijken.

Vrijdagochtend hadden we een eindgesprek in het Deventer ziekenhuis met onze lieve kinderarts. Het was wel weer even raar om daar dan zo in een kamertje op de poli te zitten zonder Thijn. Er komen dan zoveel herinneringen bij je naar boven. Het eerste jaar waren we voornamelijk in het umcg. Maar in het tweede jaar vanaf januari 2012 moest Thijn regelmatig na de N8 kuur opgenomen worden in het Deventer ziekenhuis, of hij had heftige bloedneuzen i.v.m. te lage bloedplaatjes, hij kreeg koorts of de waterpokken kwamen om de deur kijken.

Na de 3 N8 kuren volgden de Totem kuren en dit was 1 dag in het umcg en dan 4 dagen in Deventer. En vanaf toen waren we meer in Deventer te vinden dan in het umcg. Hierdoor werd de band met het het verpleegkundigpersoneel en de kinderartsen ook steeds closer. Het is daarom ook onwennig om nu zo ineen keer afscheid te moeten nemen van een team die samen met ons zo gevochten heeft op een goede afloop van Thijn en waar we altijd een beroep op konden doen. Je sluit nu weer een stukje af, maar mijn bedoeling is altijd geweest om het af te sluiten met een gezonde Thijn.
Als dank een glazen pot met paaseitjes er in, één voor de poli en één voor de kinderafdeling waar we ook even langs zijn geweest om afscheid van iedereen te nemen. Volgens mij heeft  Thijn op ieder kamertje wel een keer gelegen daar, maar het laatste kamertje bij de speelkamer vond ik altijd het naarste kamertje. In dit kamertje kregen we op 28 februari 2011 het ongelooflijke nieuws te horen dat Thijn een kwaadaardige tumor in zijn buik bij de bijnier had. Ik zie me daar nog zo zitten en dat Ferdi gebeld moest worden om te komen omdat de uitslag niet goed was (ik zelf was toen niet in staat om Ferdi te bellen). Later werd ook Thijn er bij geroepen en heeft de arts het ook een beetje aan Thijn proberen uit te leggen. Ik weet het nog zo goed, hij zat toen bij mij op schoot en knikte constant met zijn hoofdje met zijn mooie blonde haartjes alsof hij het allemaal wel begreep wat de kinderarts vertelde. Maar gelukkig niet wetende wat hem nog allemaal boven het hoofd hing.

Liefs van Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron

5 opmerkingen:

  1. Ik heb heel veel bewondering voor jullie, hoe alle moeilijke "drempels" worden genomen. Ik las dat Laurie haar cito-toets goed heeft gemaakt, Jaron geslaagd voor zijn type-examen en heeft samen met zijn klas een mooi optreden verzorgd. Ook deze dingen gaan door, maar ik begrijp heel goed dat het heel moeilijk is. Een dappere familie!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb de blog van Lowie ook gevolgd en het boek KanjerGuusje gelezen, diep respect voor hem!! Ik denk dat het voor jullie een avond was waar je veel aan hebt gehad.
    Het zal vast niet makkelijk geweest zijn in Deventer, maar knap dat jullie het zo gedaan hebben,net zoals hier boven gezegd is :een dapper familie!!

    Een L'veldse

    BeantwoordenVerwijderen
  3. zo verschrikkelijk trots...het gevecht samen met Thijn aangegaan en eigenlijk nog steeds aan het "vechten" jullie gaan niets uit de weg en rijden gewoon even 4 uur om weer geconfronteerd te worden met de gevolgen van neuroblastoom!

    warme groet en een dikke kus
    jose x

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik vond het mooi om je te ontmoeten. Dat je jezelf hoorde praten ... dat heet verbondenheid. Door Thijn en door Guusje. Onze koesterkinderen. Dank voor je mooie woorden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve luitjes,

    Ik heb net jullie blog weer even gelezen.
    Wat zal dat weer veel los gemaakt hebben, afscheid nemen van de afdeling waar jullie met Thijn zoveel tijd hebben door gebracht.
    Jullie hadden er alles voor over om samen met hem dit afscheid te nemen, maar het mocht niet zo zijn.

    Lieve Jorita we zien elkaar gauw!

    Astrid

    BeantwoordenVerwijderen

Laat hier je reactie achter.