herdenkingskamertje

Dagen gaan verder, als vanzelf glijden ze voorbij. Het is nu al weer 22 dagen geleden dat jij Thijn een schitterend sterretje aan de hemel bent geworden.

En af en toe moet ik gewoon weer een stukje op het blog schrijven. En zoals sommigen zeggen en schrijven, misschien hoort het ook wel bij het verwerkingsproces om op te schrijven hoe het gaat en hoe we onze kanjer missen. Want dat missen wordt met de dag erger en het klopt gewoon ook niet dat ouders afscheid moeten nemen van hun kind, het klopt niet dat ouders de begrafenis moeten regelen voor hun kind,... het hoort omgekeerd te zijn.... er staat nu een groot litteken op je hart!
 

We hebben sinds het overlijden van Thijn ontzettend veel post gehad, zoveel mensen die met ons meeleefden en vaak ook met zulke lieve en ontroerende teksten er op. En ook met herinneringen die ze hebben aan Thijn.

Het volgende gedichtje is voor ons heel speciaal, we kregen het van iemand die we in het umcg hebben leren kennen en dit gedichtje zegt echt alles. Hij staat dan ook naast een kaarsje en een foto van Thijn en iedere dag lees ik het even voor mezelf en dan geeft het me weer veel kracht om de dag te beginnen:

Lieve Papa & Mama

Het is niet te begrijpen,

waarom dat ik moest gaan.

Ik heb zo gevochten,

en jullie hebben mij altijd bijgestaan.

Lieve papa en mama,

heb maar geen tranen meer,

Kijk naar de hemel en geloof,

eens zien we elkaar weer...

Ik moest jullie verlaten,

jullie zijn zo verdrietig.

Maar voor mij is hier geen pijn,

kijk maar naar de regenboog en weet,

ik zal er altijd zijn...

Lieve papa en mama,

het zal niet eeuwig duren

eens komt er een moment,

dat jullie mij weer kunnen knuffelen,

en je weer bij me bent.

We moesten afscheid nemen,

droog je tranen nou...

Kijk 's avonds naar de sterren,

weet dat ik van jullie hou...

Lieve papa en mama,

denk aan mij en wens me altijd dichtbij,

praat met mij, ook al doet het pijn,

ik zal er altijd voor jullie zijn!!!

Vorige week ben ik weer even op school geweest en heb toen ook voor het eerst het herdenkingskamertje gezien van Thijn waar de kinderen van school even naar toe kunnen gaan als ze daar behoefte aan hebben. Dit was met zoveel zorg ingericht. Eén wand was helemaal behangen met tekeningen voor Thijn, iedereen mag daar zijn of haar tekeningen neerleggen en deze worden later dan opgehangen. Verder ligt er een ontzettend mooi fotoboek over Thijn van alle schooljaren die Thijn op school is geweest. Het is zo'n mooi en dierbaar boek geworden waar ik niet in kan kijken zonder een traantje te laten. Overal staat hij er ook zo mooi op met zijn stralende ogen. Verder is er een mooi kastje in de vorm van een hartje opgehangen waar persoonlijke dingen van Thijn in staan. En natuurlijk staat er een mooie foto van Thijn, branden er kaarsjes en stond er een mooi bosje bloemen bij.
Het is ook zo ontroerend om dit allemaal te zien, want zelf heb je er natuurlijk ook geen idee van wat er allemaal op school afspeelde op het moment dat bekend werd dat Thijn overleden was.
Verder hebben we een heel mooi boekwerk mee gekregen waar iedere leerling een tekening en soms ook met een stukje tekst had gemaakt. Natuurlijk krijg je Thijn er niet mee terug, maar het is zo'n dierbaar boekwerk geworden en alles is zo puur geschreven door de kinderen.

En natuurlijk is álles wat met Thijn te maken heeft ontzettend dierbaar geworden. Zelf heb ik als ik alleen in de auto zit altijd nog muziek van Ernst en Bobbie aan, slaap ik op Thijn zijn kussen en heb ik de grote bak met medicatie van Thijn die ik al had weggezet toch maar weer terug gezet op het aanrecht, want het was in een keer zo'n lege plek geworden daar. Twee jaar lang hebben die medicijnen ook zo'n grote rol gespeeld. Het zat ook zo in je geheugen gegrift: om 8.00 uur 12.00 uur 16.00 uur 20.00 uur en dan alle medicijnen nog die hij voor zonodig moest hebben. Het leek net of ik een stukje van zijn leven weg deed, het was dus duidelijk dat ik daar nog niet aan toe was.



Liefs van ons allen!