Een korte terugblik

Wat een dagen hebben we achter de rug, verdrietige dagen maar ook bijzondere dagen, in ieder geval dagen wat op ons netvlies geschreven staan.
Maandagavond zagen we dat Thijn erg veel vocht vast hield, hij plaste niets meer uit maar kreeg via het infuus wel behoorlijk veel vocht toegediend, dus hebben we het infuus gehalveerd.
De volgende ochtend nog steeds niets geplast en ook de pijn/slaapmedicatie hadden we 'snachts opgevoerd i.v.m. pijn. Toen toch maar besloten met pijn in onze harten om de infuuspomp stil te zetten want hij begon al aardig opgeblazen te worden.

De hele dag is Thijn verder niet meer "bij" geweest en begon hij ook met een cheyne-stoke ademhaling. Iedere keer stopt hij dan even met de ademhaling, om even later toch weer door te ademen.
's Middags gingen Jaron, Laurie en ik samen met Thijn checkpoint kijken en ook al kon je geen contact meer met hem krijgen, hebben we toch heerlijk bij hem gezeten en samen met hem zijn lievelingsprogramma gekeken. Na een half uurtje gingen Laurie en ik even een paar minuutjes weg en toen ik de kamer weer binnen kwam zag ik dat de ademhaling niet meer op gang kwam. In die paar minuten dat wij weg waren en Jaron gewoon in de bank zat heeft Thijn zijn laatste adem uitgeblazen, het is met geen pen te beschrijven wat er dan met je gebeurd!
Die zelfde ochtend hadden we nog een berichtje gekregen van een moeder van een lotgenootje die schreef dat je de laatste tijd vaak hoort dat andere lotgenootjes hun laatste adem uitbliezen terwijl de ouder die er bij was net even een momentje weg was, het is net of ze niet hun ogen kunnen sluiten met degene erbij die hun het allerdierbaarste is. Het is geen kwestie van dat je er dan niet voor hem was, maar dat je hem de ruimte gunt om het op de manier te doen die hij kiest.
En zo ging het bij ons dus ook.
Eerst hebben we de tranen rijkelijk laten vloeien en daarna toch maar de noodzakelijke telefoontjes gepleegd.

De volgende dag hebben we Thijn laten balsemen wat bij het Deventer ziekenhuis ging gebeuren. Met de eigen auto op weg met Thijn bij mij in de armen op de achterbank en met de voeten bij Jaron op schoot. Een erg intiem moment. Helaas mocht ik er niet bij blijven, 2 uur later mochten we Thijn weer ophalen. Hij lag er zó mooi bij, niet meer zo mager en veel soepeler, we hebben de laatste dagen er ook heel wat van af geknuffeld en ik vind hem met de dag mooier worden.
Door het balsemen is er ook geen koeling nodig en dus ligt hij mooi in zijn eigen bedje bij ons in de kamer.

Vrijdagmiddag kwamen alle klasgenootjes van Thijn, Jaron en Laurie afscheid van Thijn nemen.
Ze kregen allemaal een mooi polsbandje met "ik denk aan jou" er op en daarna werd er bij Thijn een verhaal van de bellenblaas door de juf voorgelezen, daarna werden er buiten allemaal belletjes naar de hemel geblazen, honderdduizend kusjes naar Thijn met de luchtbellenpost!
Tenslotte kregen ze nog een zakje snoep mee van de Alpe d'huzes (kankerbestrijding) waar een vader van een vriendje van Thijn voor fietst in het voorjaar.

Het zijn hectische dagen waarin veel geregeld moet worden, daarom hebben we besloten dat we zondag een rustdag hebben. De deur gaat op slot zodat we echt met ons vijfjes kunnen zijn die dag.

Lieve groet Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron