Nieuw schooljaar

Wat was het maandagochtend moeilijk, Jaron is begonnen in groep 8 op school en Thijn zou anders naar groep vijf zijn gegaan, de bovenbouw. Aan de andere kant van de school in een nieuw klaslokaal en een nieuwe juf, wat zou hij trots zijn geweest. Een schooljaar waar Thijn geen begin in heeft gemaakt en waar ook geen herinneringen zijn.
Geen tas meer inpakken voor Thijn en zorgen dat hij de medicijnen mee krijgt naar school. Hier zorgde hij dan zelf voor alleen moest de juf soms even aangeven als de tijd er naar was om de medicijnen toe te dienen via de sonde.

School... hij heeft er altijd zo van genoten en het leren ging hem ook altijd goed af, vooral in het rekenen was hij een ster en ondanks dat hij altijd veel miste kon hij redelijk goed meedoen.
Ook kwam ik in de grote vakantie een gymtas tegen met gymschoenen van Thijn er in voor school. Haast nog zo goed als nieuw. Want vorig jaar begon hij vol goede moed met de gymlessen in groep 4 en ook liep hij zelf naar de sporthal heen dus moesten er natuurlijk nieuwe gymschoenen komen. Maar helaas misschien maar drie keer aangehad....
Vorig jaar moest hij de eerste week van het nieuwe schooljaar kuren, maar 's middags ging hij dan gewoon naar school. Hij voelde zich toen zo goed rond deze tijd dat ik het me toen niet in kon denken dat hij een jaar later niet meer bij ons zou zijn.

Ze spreken soms over hartpijn of een gebroken hart. Weet je dat je dat echt voelt die pijn, vaak is het een constante doffe pijn, maar soms ook vlijmscherp! Gelukkig krijg ik hier hulp bij, want ik heb ook zo ontzettend veel vragen en zo weinig antwoorden, maar sommige vragen zullen nooit beantwoord worden!
Laurie hoeft pas volgende week te beginnen op haar nieuwe school in Raalte dus van de week even gezellig met haar naar de primark in Essen geweest, een moeder/dochter momentje.

Liefs van ons allen!

Bezoekuur in de hemel

Vorige week was één van de kinderen 's nachts ziek. Opeens hoor je dan een stemmetje mama roepen, is het Thijn denk je slaperig... maar een seconde later weet je dat dat niet mogelijk is.
Door naar boven toe, een paracetamol klaarmaken net zoals ik dat tig keer bij Thijn heb gedaan. Fijn malen met een stampertje en geven met wat yoghurt. Later een koud washandje op het voorhoofd en dan krijg je dat beeld weer voor je toen Thijn al zo ziek en mager was, met een nat washandje op zijn voorhoofd tegen al het zweten. En tenslotte op een matras naast het bed geslapen net zoals we dat de laatste dagen altijd bij Thijn hebben gedaan. Het hele circus speelt dan weer af in je hoofd, maar nu met het idee er achter dat het morgen vast weer over is.

Vorig jaar om deze tijd heeft Thijn zijn eerste bestraling gehad i.v.m. pijn. De eerste keer hielp hem dit nog wel, maar toen de bestralingen later frequenter waren had ik niet altijd het idee meer dat de pijn hierdoor goed werd aangepakt.
Hoe meer je er nu aan terug denkt hoe meer ik besef hoeveel pijn hij af en toe heeft gehad. Soms was de pijn zo heftig en even later zakte het weer af en kon hij soms weer lekker gaan spelen en had dan zoals gewoonlijk het hoogste woord. Dit is echt het mooie van een kind zijn dat ze zich zo snel kunnen omschakelen  en alleen die goede en mooie momenten wil je het liefste vasthouden.
En als er één iemand respect verdiend vindt ik dat het Thijn is. Hij is ons grote voorbeeld en door zijn kracht en doorzettingsvermogen konden ook wij ook altijd het gevecht aan.
Opgeven was nooit een optie!

Afgelopen week ben ik voorzichtig begonnen met spulletjes op te ruimen.
Ik was eigenlijk begonnen met de kledingkast van Jaron, normaal schoof ik dan de kledingstukken die nog mooi waren door naar de kledingkast van Thijn. Nu moest ik ze in een zak doen die we later bij school altijd in kunnen leveren en dan naar een goed doel gaat. Toen ook maar de kledingkast van Thijn aangepakt en eerst alleen maar de kleding weggedaan die hij niet of nauwelijks aan heeft gehad. De medicijnenbak van Thijn is nu eindelijk ook van het aanrecht af. Al het papierwerk (van tekeningen tot verzekeringspapieren en van kaarten tot ziekenfondsspulletjes) van Thijn die ik sinds december verzameld heb en alles op een stapel had gelegd weer netjes opgeborgen in mappen bij de rest van de spulletjes.
Eindelijk waren we er aan toe om een start te maken maar wat kleven er overal veel herinneringen aan en het werk schiet dan ook niet erg op maar het zal allemaal wel bij het verwerkingsproces horen.


Als dat toch eens waar kon zijn dan zat ik er iedere dag!

Liefs van de fam Blom