zaterdag 10 augustus 2013

Bezoekuur in de hemel


Vorige week was één van de kinderen 's nachts ziek. Opeens hoor je dan een stemmetje mama roepen, is het Thijn denk je slaperig... maar een seconde later weet je dat dat niet mogelijk is.
Door naar boven toe, een paracetamol klaarmaken net zoals ik dat tig keer bij Thijn heb gedaan. Fijn malen met een stampertje en geven met wat yoghurt. Later een koud washandje op het voorhoofd en dan krijg je dat beeld weer voor je toen Thijn al zo ziek en mager was, met een nat washandje op zijn voorhoofd tegen al het zweten. En tenslotte op een matras naast het bed geslapen net zoals we dat de laatste dagen altijd bij Thijn hebben gedaan. Het hele circus speelt dan weer af in je hoofd, maar nu met het idee er achter dat het morgen vast weer over is.

Vorig jaar om deze tijd heeft Thijn zijn eerste bestraling gehad i.v.m. pijn. De eerste keer hielp hem dit nog wel, maar toen de bestralingen later frequenter waren had ik niet altijd het idee meer dat de pijn hierdoor goed werd aangepakt.
Hoe meer je er nu aan terug denkt hoe meer ik besef hoeveel pijn hij af en toe heeft gehad. Soms was de pijn zo heftig en even later zakte het weer af en kon hij soms weer lekker gaan spelen en had dan zoals gewoonlijk het hoogste woord. Dit is echt het mooie van een kind zijn dat ze zich zo snel kunnen omschakelen  en alleen die goede en mooie momenten wil je het liefste vasthouden.
En als er één iemand respect verdiend vindt ik dat het Thijn is. Hij is ons grote voorbeeld en door zijn kracht en doorzettingsvermogen konden ook wij ook altijd het gevecht aan.
Opgeven was nooit een optie!

Afgelopen week ben ik voorzichtig begonnen met spulletjes op te ruimen.
Ik was eigenlijk begonnen met de kledingkast van Jaron, normaal schoof ik dan de kledingstukken die nog mooi waren door naar de kledingkast van Thijn. Nu moest ik ze in een zak doen die we later bij school altijd in kunnen leveren en dan naar een goed doel gaat. Toen ook maar de kledingkast van Thijn aangepakt en eerst alleen maar de kleding weggedaan die hij niet of nauwelijks aan heeft gehad. De medicijnenbak van Thijn is nu eindelijk ook van het aanrecht af. Al het papierwerk (van tekeningen tot verzekeringspapieren en van kaarten tot ziekenfondsspulletjes) van Thijn die ik sinds december verzameld heb en alles op een stapel had gelegd weer netjes opgeborgen in mappen bij de rest van de spulletjes.
Eindelijk waren we er aan toe om een start te maken maar wat kleven er overal veel herinneringen aan en het werk schiet dan ook niet erg op maar het zal allemaal wel bij het verwerkingsproces horen.

Foto
Als dat toch eens waar kon zijn dan zat ik er iedere dag!

Liefs van de fam Blom
 



6 opmerkingen:

  1. stapje voor stapje samen door gaan. Wees trots op jezelf, thijn zal dat ook op jullie zijn

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Als dat toch mogelijk zou zijn: Op bezoek bij jullie lieve zoon in de hemel. Zeker is Thijn trots op jullie, hoe er toch wordt geprobeerd om verder te gaan. Al is het heel moeilijk, het opruimen van zijn spulletjes waar veel herinneringen aan vast zitten. Beste familie, heel veel sterkte toegewenst.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Pfff weer heftig om te lezen. Voor ons draait het leven vanzelf door, maar als ik deze verhalen lees besef ik dat het voor jullie heel erg moeilijk is en dat het met kleine stapjes gaat. Lieve familie, heel veel sterkte !!

    Ronald, Monique, Jorn en Silke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je zou er toch alles voor over hebben om Thijn te bezoeken.
    Alles wat je van hem in handen krijgt met het opruimen heeft z'n eigen herinnering! Heel veel succes en sterkte ermee.

    Een L'veldse

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat kan ik me zo goed voorstellen...
    Inge

    BeantwoordenVerwijderen

Laat hier je reactie achter.