Race Against Cancer

Ik heb heel veel fantastische herinneringen aan Thijn die ik ook ontzettend koester, maar daar krijg je alleen geen knuffels van…of een stemmetje dat “mama”roept.

De laatste tijd van zijn leven is niet altijd even prettig geweest, maar toch…. ik kon ’s nachts zijn hand nog vast houden in de periode dat hij bij mij in bed lag, ik hoorde hem ademen, ik hoorde hem fluisteren. En nu… nu mis ik dat armpje die hij altijd uitstak als ik hem voorzichtig moest helpen om anders te liggen om hem zo min mogelijk pijn te laten hebben, ik mis zijn lieve lach, ik mis zijn positiviteit, ik mis gewoon alles…..



De eerste keer bij de TT in Assen

Vorige week woensdag zijn we voor de derde keer naar Race Against Cancer geweest. Thijn vond het altijd geweldig, racen met de coureurs over het circuit, mee met de waterpolitie, in de helicopter enz. Achter op een motor had hij alleen nog nooit gezeten, maar dat doen we dan gewoon volgend jaar mam zei hij toen. Maar helaas dit jaar wel naar de TT in Assen maar zonder Thijn, maar wel in ons hart mee natuurlijk.
Op het circuit ook weer veel mensen van het umcg gesproken, het blijft altijd bijzonder hoe betrokken je je met elkaar blijft voelen.



Van de week was er ook weer houtdorp. Vorig jaar is Thijn er alle dagen geweest en heeft het erg naar zijn zin gehad, timmeren, langs de hutten struinen, met de huifkar weg… maar toch heeft hij ook wel veel pijn gehad in die periode maar  iedere dag er toch weer heen willen net als de andere kinderen en dan haalde ik hem gewoon eerder op als hij het niet meer vol kon houden.
Dit jaar ging alleen Jaron, gelukkig ging hij zelf op de fiets er naar toe en kwam ook zelf terug zodat ik zelf daar de confrontatie niet hoefde aan te gaan van brengen en halen zoals ik dat vorig jaar iedere keer deed met Thijn.

Lieve groet Ferdi, Jorita en kids