zaterdag 29 juni 2013

M2

De pijn die je voelt is nog steeds niet te omschrijven en die emotionele boot waar je op zit die deint soms als een gek op en neer. Je moet het nu gewoon doen met alleen de herinneringen, films en foto's. Het besef dat je hem nooit, maar dan ook nooit meer live zal horen doet pijn, héél erg pijn.
En die pijn komt soms in een keer weer erg heftig naar boven zonder dat daar altijd een aanleiding voor moet zijn, het zijn vaak juist ook die hele kleine dingetjes die ineens opkomen op de meest onverwachte momenten, maar de momenten dat we met een glimlach aan Thijn terug denken zijn er gelukkig ook.

Ook proberen we wel weer te nodige afleiding te hebben, zo ben ik pas nog 3 dagen naar Terschelling geweest.
Vorige week was er ook weer de wandelvierdaagse. Vorig jaar heeft Thijn nog één dag "meegelopen" in de rolstoel. Fijn dat hij dit toen nog heeft mee mogen maken want het liefste wou hij altijd gewoon mee doen met leeftijdsgenootjes en geen uitzondering zijn. En het mooiste van zijn klasgenootjes is ook dat iedereen hem gewoon accepteerde zoals de situatie was. Soms hadden ze zelfs ruzie wie er naast Thijn mocht lopen.
De laatste avond mochten de kinderen verkleed komen en konden hiermee een prijsje winnen en dit jaar was het thema dieren. Thijn z'n vriendinnetje had bij ons thuis het tijgerpakje van Thijn opgehaald (waar ze ook zo veel mee gespeeld hebben samen), deze aangetrokken en...... ze had een prijs gewonnen. Deze prijs samen met een zakje met spekkies heeft ze opgedragen aan Thijn en werd door Laurie en Jaron bij zijn grafje neergelegd, en de volgende dag lag er ook een speldje van de vierdaagse op zijn grafje van haar, wat een supermooi gebaar!!

Afgelopen zaterdag hadden we een "reünie"van afdeling M2. In Spier kwamen we bij elkaar. Allemaal ouders waarvan hun kind in de periode van november 2011 tot en met augustus 2012 de diagnose kanker hebben gekregen.
Wat verlang je dan weer terug naar die tijd. Dat klinkt raar maar toen waren alle kinderen er nog en het was een tijd waarin iedereen nog als een leeuw vocht voor z'n kind. Zoveel met elkaar meegemaakt, verdrietige dingen maar zeker ook mooie momenten. Ook veel vraagtekens in die periode en daarom was het fijn om iedereen weer eens te zien en te spreken.

Als afsluiting van groep 4 hebben we dinsdag in een hartvormige bak ver-geet-me-nietjes geplant en deze bij Thijn z'n klas gebracht.
Een mooie afsluiting van groep 4 waar Thijn zo enthousiast is begonnen met hele dagen naar school, maar dit al gauw moest opgeven toen er opnieuw uitzaaiingen ontstonden. Hij heeft altijd zo genoten van school en als het even kon was hij er te vinden en anders zagen ze hem achter de webchair. Helaas werd dat ook steeds minder, maar door de ver-geet-me-nietjes hopen we dat Thijn een fijne indruk heeft achtergelaten in de klas en dat ze hem ook nooit zullen vergeten!

Veel liefs van Ferdi, Jorita, Laurie en Thijn

4 opmerkingen:

  1. Wat lief van Thijn z'n vriendinnetje dat ze haar prijs, spekkies en de medaille aan Thijn heeft opgedragen. En de vergeet-mij-nietjes in een mooie hartvormige bak voor groep 4. Fijn om te lezen dat Thijn zo genoten heeft van zijn klas en de school. Beste familie heel veel sterkte toegewenst. Van een trouwe lezer van deze blog.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lief om te lezen dat er nog zoveel gedacht word aan jullie Thijn, ik denk ook dat thijn veel respect heeft afgedwongen tijdens zijn ziekte, niet zeuren en als het gaat gewoon weer doorgaan,het kan daarom denk ik niet zo zijn dat zijn gevecht en persoon vergeten word...
    en ja terschelling, ik kom zelf ook graag bij de zee gewoon om je gedachten er te laten en nieuwe energie mee terug te nemen, alleen met 1 verschil als jij thuis komt is de knetterharde realiteit daar ...jullie Thijn is er niet meer! lijkt me een heel gevecht om door te gaan met zijn allen en dan ook nog eens ieder met zijn eigen verdriet..
    bedankt voor je berichtje
    xxx jose

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Moeder van Jaap4 juli 2013 om 10:00

    Familie Blom,

    Fijn om weer van jullie te horen. Op Dolle Dingendag moest ik aan jullie denken. Vorig jaar was Thijn er nog bij. Ik zie hem zo nog zitten op zo'n paardje. Het blijft raar en moeilijk dat hij er niet meer is. Vooral voor jullie natuurlijk.

    Liefs Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Knuffel...veel herkenning, de pijn op onverwachte momenten. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Gelukkig koesteren jullie ook de fijne momenten met een lach! Liefs Francis, mama van Thomas Lok.

    BeantwoordenVerwijderen

Laat hier je reactie achter.