Paasdagen

Op het moment is het gewoon overleven wat je doet, dat immense gemis is gewoon niet te beschrijven en wordt maar groter en groter....
Vooral als Laurie en Jaron naar school zijn en je alleen thuis bent komen alle herinneringen in alle hevigheid naar boven en besef je maar weer al te goed dat het nóóit meer zo wordt als vroeger.
Overal in huis kom je hem tegen op foto's, maar vooral in je gedachten. En dan wil je hem nog zo graag 1 keer vasthouden, 1 keer knuffelen, 1 keer zijn stem horen, 1 keer horen lachen en 1 keer voor het slapen gaan dat hij je weer 10 kusjes geeft over je hele gezicht. Hier heb je alles voor over, maar het zullen altijd wensen blijven.

Vorige week maandag voor het eerst weer wezen werken op therapeutische basis (Jorita). Dit is erg goed bevallen en vond het heerlijk om even weer tussen de collega's te zijn. Het is voornamelijk een stukje ontspanning. Ik vind het altijd heerlijk om over Thijn te praten en het is ook een van mijn favoriete onderwerpen van gesprek, maar zo op het werk vind ik het ook heerlijk om even met andere dingen bezig te zijn. En zo lang het goed voelt is het ook goed en we bekijken het gewoon per keer.
Maar eenmaal in de auto vloeien de tranen dan weer rijkelijk, maar dat is ook niet erg, het moet er toch uit.
Gelijk maar even door naar het kerkhof. Eén maal daags komen we er sowieso en op moeilijkere dagen ook wel eens 4 keer. Het is toch wel fijn dat je een plekje hebt waar je naar toe kunt gaan. Dit had ik eerder nooit zo en dacht altijd Thijn zit in je hart en is gewoon altijd bij me waar ik ook heen ga, maar toch is het nu ook fijn dat er een plekje is waar je naar toe kunt gaan. Ook voor Laurie en Jaron, als ze het even moeilijk hebben gaan we naar Thijn en hebben dan hele verhalen tegen Thijn dat lucht dan gewoon even op.
Donderdagavond was ik er met Jaron en stond er weer een mooi stukje op van een klasgenootje, ik zeg tegen Thijn heb je weer bezoek gehad en hebben ze weer wat voor je achtergelaten? en prompt kwamen er een paar sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen, oftewel bedankt dat jullie me niet vergeten en dat hij blij is met alle bezoekjes, tekeningen enz. Sneeuw zal ik sinds de begrafenis altijd met Thijn associëren en toen Jaron vrijdagochtend uit zijn slaapkamerraam keek en zag dag het gesneeuwd had hoorde ik hem foeteren omdat hij dan niet goed kan voetballen op het gras. Ik zei tegen Jaron dat Thijn hem gewoon een beetje aan het plagen is want dat hoort nu eenmaal bij twee broertjes!



Vorig jaar met Pasen waren
er jonge kuikentjes geboren!

De afgelopen twee jaar was Thijn met de paasdagen telkens met spoed opgenomen in het ziekenhuis in Groningen en nu waren we dan eindelijk thuis maar wel zonder Thijn.
Eerste paasdag hebben we doorgebracht met familie en 's avonds hebben we ons eigen paasvuur aangestoken met buren en familie. En dan mis je zijn aanwezigheid weer goed als je er bewust bij na gaat denken dat hij het ook geweldig had gevonden om daar bij tussen te lopen en een beetje takjes op het vuur zitten te gooien. Maar dan bedenk ik maar weer dat hij van bovenaf met ons mee kijkt en daar zijn eigen paasvuur heeft.

Veel liefs van Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron

Spin for Life

Vorige week zondag was het Spin for Life in Vlaardingen. Voor de achtste keer op rij werd Villa Joep met deze actie gesteund, wat een ontzettende happening was dat.https://www.youtube.com/watch?v=JXQ_OZ3yjEI
Door heel nederland werd dit spinningevenement georganiseerd, maar in Vlaardingen deed José mee en nam Thijn als inspiratie met zich mee. José heeft de naam van Thijn op haar shirt laten zetten zodat Thijn met haar mee fietst en haar de kracht geeft om door te gaan, ze heeft zich goed in de zweet gewerkt en super goed ingezet met onze lieve Thijn in gedachten (ontzettend trots). De totale opbrengst van het evenement is geworden: €102.362,94 echt een super bedrag, daar wordt je toch wel even stil van.Verder daar ook weer verschillende bekenden gesproken.

's Avonds werd er een kalfje geboren bij ons op de boerderij. Dit was de eerste keer weer dat ik Ferdi er even bij moest helpen. En dan zijn je gedachten toch alleen maar bij Thijn, ons kleine boertje. Hij vond het altijd geweldig als er een kalfje geboren werd en was er ook altijd zo graag bij. Het eerste wat hij altijd vroeg was: "Papa wat is het geworden een vaarskalfje of een stiertje"? En verder kletste hij dan de hele tijd verder en nu was het zo stil...
Allerlei stemmetjes in je hoofd zeggen wel dat je door moet gaan, de draad weer oppikken en te genieten van je andere kinderen, maar je hart doet nog zo'n pijn, je hebt een steen in je maag en de tranen blijven branden. En je hebt niet alleen verdriet om het gemis van Thijn, maar ook verdriet als je ziet dat Ferdi en de andere kinderen Thijn zo missen.
Echte praters zijn Laurie en Jaron niet maar in alles merk je dat ze hun broertje óntzettend missen. Thijn was namelijk altijd nogal luid en duidelijk aanwezig en was altijd overal voor in, durfde altijd alles en nam altijd het voortouw. En ook dat valt nu weg en moeten we toch samen proberen om de leegte op te vangen.

Woensdag hebben we alle bloemen wat tijdens de begrafenis er neer gelegd is van zijn grafje weggehaald. Dit was ook wel nodig want door alle weersomstandigheden waren de bloemen na zes weken er niet mooier op geworden. Ook wel moeilijk dat je alles zo in de groene bak doet terwijl iedereen alle bloemstukken met zoveel liefde voor Thijn hebben uitgezocht. Ook zijn er de laatste weken nieuwe spulletjes bij gekomen van vriendjes, juffen, klasgenootjes, buren, lotgenootjes, familie enz. Ook krijgen we nog met enige regelmaat zomaar een kaartje, een lief berichtje, een bosje bloemen, tekeningen, een brief van een klasgenootje, enz. Dat doet ons erg goed en laat ons zien dat niemand Thijn vergeet, hij hoort er nog zo bij!!

Woensdag 27 maart is er een speciale live-uitzending op televisie die in het teken staat van de campagne : "Draag je steentje bij" voor KiKa. De campagne is opgezet om geld in te zamelen voor de bouw van het grootste kinderoncologisch centrum van Europa, het Prinses Máxima Centrum in Utrecht. Nick & Simon hebben een nieuwe clip bij het nummer Pak maar mijn hand opgenomen voor KiKa.

www.youtube.com/watch?v=NpnodaJ8Nrk

Liefs van de Blommetjes

   

Lowie van Gorp

Dinsdag naar een lezing geweest van Lowie van Gorp.
Tijdens deze lezing vertelde Lowie van Gorp over de ziekte en het uiteindelijke overlijden van zijn dochter Guusje op 10 jarige leeftijd. Een aangrijpend en indrukwekkend verhaal, ondersteund door foto’s op een groot scherm van Guusje en van zijn gezin. Hij vertelde over de weblog en tweets die hij over Guusje schreef en de positieve kracht die hem dat gegeven had. En hoe hij zich nu met Stichting KanjerGuusje inzet voor de ondersteuning van kinderen met kanker. Verder verteld hij ook over hoe andere mensen het beste met de situatie om kunnen gaan, van emotionele steun tot veel er over praten (en vergeet vooral niet de naam te noemen van onze kinderen want dat horen we graag, ook al gaat dit soms gepaart met tranen). En van herinneringen ophalen tot praktische hulp, want rouwen is hard werken waar je echt moe van kunt worden.
Sommige verhalen waren zo herkenbaar en leek het net of ik me zelf hoorde praten!

Donderdag had Jaron showtheater op school waarbij dan de ouders van die groep ook zijn uitgenodigd. Het is dan zo mooi om te zien hoeveel kinderen de witte polsbandjes dan nog dragen met de tekst "ik denk aan jou" er op, die ze kregen toen ze bij ons thuis afscheid van Thijn namen of de polsbandjes van de vokk met de tekst "kanjers met lef" die Thijn getrakteerd heeft in zijn klas toen hij 8 jaar werd.
En Jaron heeft samen met zijn klasgenootjes een ontzettende mooie voorstelling gegeven, het was een genot om er naar te kijken.

Vrijdagochtend hadden we een eindgesprek in het Deventer ziekenhuis met onze lieve kinderarts. Het was wel weer even raar om daar dan zo in een kamertje op de poli te zitten zonder Thijn. Er komen dan zoveel herinneringen bij je naar boven. Het eerste jaar waren we voornamelijk in het umcg. Maar in het tweede jaar vanaf januari 2012 moest Thijn regelmatig na de N8 kuur opgenomen worden in het Deventer ziekenhuis, of hij had heftige bloedneuzen i.v.m. te lage bloedplaatjes, hij kreeg koorts of de waterpokken kwamen om de deur kijken.

Na de 3 N8 kuren volgden de Totem kuren en dit was 1 dag in het umcg en dan 4 dagen in Deventer. En vanaf toen waren we meer in Deventer te vinden dan in het umcg. Hierdoor werd de band met het het verpleegkundigpersoneel en de kinderartsen ook steeds closer. Het is daarom ook onwennig om nu zo ineen keer afscheid te moeten nemen van een team die samen met ons zo gevochten heeft op een goede afloop van Thijn en waar we altijd een beroep op konden doen. Je sluit nu weer een stukje af, maar mijn bedoeling is altijd geweest om het af te sluiten met een gezonde Thijn.
Als dank een glazen pot met paaseitjes er in, één voor de poli en één voor de kinderafdeling waar we ook even langs zijn geweest om afscheid van iedereen te nemen. Volgens mij heeft  Thijn op ieder kamertje wel een keer gelegen daar, maar het laatste kamertje bij de speelkamer vond ik altijd het naarste kamertje. In dit kamertje kregen we op 28 februari 2011 het ongelooflijke nieuws te horen dat Thijn een kwaadaardige tumor in zijn buik bij de bijnier had. Ik zie me daar nog zo zitten en dat Ferdi gebeld moest worden om te komen omdat de uitslag niet goed was (ik zelf was toen niet in staat om Ferdi te bellen). Later werd ook Thijn er bij geroepen en heeft de arts het ook een beetje aan Thijn proberen uit te leggen. Ik weet het nog zo goed, hij zat toen bij mij op schoot en knikte constant met zijn hoofdje met zijn mooie blonde haartjes alsof hij het allemaal wel begreep wat de kinderarts vertelde. Maar gelukkig niet wetende wat hem nog allemaal boven het hoofd hing.

Liefs van Ferdi, Jorita, Laurie en Jaron

villa joep borrel

Vorige week donderdag hadden we 's avonds een bijeenkomst van Villa Joep. Dit keer geen toespraken maar gewoon in contact komen met andere NB lotgenoten onder het genot van een kop koffie en een borrel. “Gewoon” even praten over het wereldje dat kinderkanker heet.
We hoeven elkaar hierover niets uit te leggen, niet dat ons gevoel vaak overhoop ligt, dat we bang waren en nog steeds zijn en het één grote achtbaan is van emoties waarin je terecht gekomen bent. We hoeven elkaar niet uit te leggen dat het nooit meer zo wordt als vroeger, we hoeven elkaar ook niet uit te leggen dat je je zorgen maakt, we hoeven elkaar op het gebied van kinderkanker “gewoon” niets uit te leggen. En dat…….dat is fijn ook al zat iedereen weer in een andere fase van de ziekte.
Er waren namelijk ouders waarvan hun kindje nog in behandeling zijn, ouders waarvan een kindje overleden is en de survivors. Aan die ouders heb ik me altijd een beetje aan opgetrokken omdat ik gewoon wist dat Thijn het ook zou overleven hoe slecht de statistieken ook waren, maar helaas het heeft niet zo mogen zijn... Toch waren we die avond één grote familie!

Drie weken na de uitvaart ben ik begonnen met een poging tot mountainbiken. Samen met twee buurvrouwen fijn samen in de Haarlese bossen fietsen. Ook heb ik me samen met een vriendin opgegeven bij de sportschool en verder wandel ik ook veel samen. Buiten kun je je gedachten de vrije loop laten en natuurlijk wordt er ook veel gepraat over Thijn.
Maar ik moet ook leren om thuis mijn draai te kunnen vinden, want dat vindt ik nog het moeilijkst. Alles in huis herinnert je er gewoon aan, iedere stap die je zet en bij alles wat je zegt zit Thijn in je gedachten en voel je hem in iedere vezel van je lichaam. Vooral het definitieve doet zooo'n pijn.... het doosje met verdriet gaat steeds verder open.... en de emotie die nu ook regelmatig om de hoek komt kijken is enorme boosheid van waarom ons dit is overkomen, maar daar kan helaas niemand ons een antwoord op geven.

Veel liefs van de Blommetjes

Presentatie viering

Afgelopen zaterdagavond was er de presentatieviering van de eerste Heilige Communie.
Thijn was hier altijd zo druk mee dat hij in groep 4 de Communie mocht doen en had het hier ook vaak over. Toen de juffrouw van school vroeg of wij ook in de kerk kwamen voor de presentatieviering was mijn eerste gedachten van dat kan ik niet, het is allemaal nog zo vers en dan alle klasgenootjes zien zitten in hun mooie kleren en met blije gezichtjes.
Maar na er later toch samen over nagedacht te hebben, hebben we besloten om er voor Thijn toch naar toe te gaan. Ons gezinnetje bestaat uit 5 mensen waar Thijn nog altijd deel van uit maakt, hij hoort er gewoon bij en als groep 4 de presentatie viering heeft hoor jij Thijn en wij daar ook bij aanwezig te zijn, hoe moeilijk we het soms ook hadden. Thijn zijn naam stond er ook bij in een mooie ster geschreven en aan het begin van de dienst heeft Joke een mooi woordje gesproken over Thijn en hebben Laurie en Jaron een kaars voor Thijn aangestoken.

De afgelopen tijd hebben we ook veel foto's en video materiaal van Thijn bekeken en daarop was te zien dat hij altijd zo veel levenslust had en altijd positief was hoe ziek hij ook was, altijd was er een glimlach op zijn gezicht te bespeuren.
Maar net zo moeilijk vind ik het om naar foto's te kijken toen hij nog niet ziek was, het besef dat je toen nog niet wist in wat voor hel je nog terecht zou komen.
Verschillende fotoalbums wil ik eigenlijk nog wel maken en vindt het heerlijk om op deze manier toch met Thijn bezig te zijn want het is en blijft een heerlijk ventje.
Ook de foto's van de diensten in de kerk hebben we vorige week gekregen en hier ga ik samen met een vriendin een mooi album van maken.


Dit gedichtje stond op de bellenblaas
samen met een foto van Thijn!

Vele mensen zoeken 's avonds in het rond welk sterretje hij nu 
geworden is en als ze die ene schitterende ster hebben gevonden die zoveel licht uitstraalt zwaaien ze naar jou lieve Thijn! Mijn allerliefste Thijn, wat zijn we trots om jouw papa, mama, broer en zus te mogen zijn!!! Of je nu hier of ginder bent,… we zijn en blijven het,… voor altijd!!!

Liefs van ons allen